ေရွ႕ေန ကိုဖိုးျဖဴ
ေျဖ။ ။ လယ္သမား တဦးခ်င္းစီအတြက္ တဧကခ်င္းစီေပၚမွာ ေပးတဲ့ စိုက္ပ်ိဳး စရိတ္က ၂ ေသာင္းပဲ ရတဲ့ အတြက္ ဒီလို စိုက္ပ်ိဳးစရိတ္ မလုံေလာက္တဲ့ အတြက္ ဒီလို ေနရာ လက္လြတ္ ဆုံးရႈံးရတဲ့ ျပႆနာရပ္ေတြ ေပၚေပါက္ေနတယ္။
ဧရာ၀တီတိုင္းမွာ ေငြရွင္ေတြဆီမွာ ေတာင္သူလယ္သမားေတြက ေငြေခ်းရ၊ ငွားရတယ္။ ေခ်းရငွားရတဲ့ အခါမွာ ၁၀ တိုးေတြ၊ ၁၅ က်ပ္တိုးေတြ ရွိတယ္။ ေခ်းစဥ္တုန္းကေတာ့ ေလးေသာင္း၊ ငါးေသာင္းေလာက္ပဲ။ စပါးထြက္တဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ အတိုးေပၚ အတိုးဆင့္တဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ တသိန္းခြဲ ႏွစ္သိန္းအထိ ျဖစ္လာတယ္။ သီးႏွံေတြထြက္တဲ့ အခါေတာ့ ေငြရွင္းႏိုင္တယ္။ ရာသီဥတု မေကာင္းလို႔ သီးႏွံ မထြက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ေငြမရွင္းႏိုင္ဘူး။ ေငြရွင္းႏိုင္ခဲ့လို႔ ပိုက္ဆံ က်န္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွပဲ အတိုးေပၚမွာ အတိုးထပ္ဆင့္သြားတယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ေတာင္သူေတြက လယ္ရွင္ေတြကို ၁ ႏွစ္တန္သည္ ၂ ႏွစ္တန္သည္ လယ္စိုက္ခြင့္ဆိုတာေပးရတယ္။
အဲဒီလို လယ္စိုက္ခြင့္ေပးတဲ့ ကာလမွာပဲ ေၾကးတိုင္၊ ေျမစာရင္းနဲ႔ ေပါင္းၿပီးေတာ့ လယ္စိုက္ပ်ိဳးခြင့္ ေျပစာေပါက္ေတြကို အမည္ေျပာင္းတယ္။ အမည္ မေျပာင္းခဲ့ရင္ေတာင္မွ သူတို႔ စိုက္ပ်ိဳးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ အာဏာပိုင္နဲ႔ ေပါင္းၿပီးေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳေအာင္ ေဆာင္ရြက္ထားတယ္။
ေတာင္သူလယ္သမားက အဲဒီလယ္ကို အေၾကြးေၾကေလာက္ၿပီ ဆိုၿပီးေတာ့ ျပန္လည္း စိုက္ေရာ ရဲေတြ၊ အာဏာပိုင္ေတြကို ေခၚတယ္၊ ေငြရွင္က လက္ေရာက္ စိုက္ပ်ိဳးေနတဲ့ ေျမေတြျဖစ္ပါတယ္၊ လက္ငုတ္စိုက္ခဲ့တဲ့ ေတာင္သူလယ္သမားေတြဟာ က်ဳးေက်ာ္သူပါ ဆိုၿပီး ကိုယ့္လယ္ကို ၀င္စိုက္ၿပီးေတာ့ က်ဴးေက်ာ္မႈျဖစ္တယ္၊ အကိ်ဳး ပ်က္စီးမႈေတြ ျဖစ္တယ္၊ ကိုယ္လယ္ကိုယ္ စိုက္ပ်ိဳးေနတဲ့ စပါးကို ရိတ္သိမ္းေနရင္းနဲ႔ ခုိးမႈေတြ ျဖစ္ေပၚေနတယ္၊ ဒါေတြက ျပည္သူ အခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေပၚတဲ့ အမႈလို႔ ထင္ရေပမယ့္လို႔ ဒီေငြရွင္ေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ တျခားတျခားေသာ အင္အား ႀကီးမားတဲ့ ေငြသို႔မဟုတ္ အရင္းအႏွီး စိုက္ထုတ္ထားတဲ့သူေတြ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ သိရွိထားရတယ္။
ေမး။ ။ ေနာက္ကြယ္မွာ အရင္းအႏွီး စိုက္ထုတ္ထားတဲ့ သူေတြဆိုတာက ဘယ္သူေတြလဲ။
ေျဖ။ ။ လယ္ေျမေတြကို သိမ္းယူၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္လိုတဲ့ အသိုင္းအ၀န္းေတြလို႔ က်ေနာ္ နားလည္ထားပါတယ္၊ ေတာင္သူေတြက သူတို႔ သိရွိတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြေျပာျပလို႔ သိရတာပါ။
လက္ရွိ ဒဂုံ အေရွ႕ (ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္ အေရွ႕ပုိင္း ၿမိဳ႕နယ္) မွာရွိတဲ့ ကုမၸဏီေတြ ဆိုရင္ေတာ့ အာဏာပိုင္ အသိုင္းအ၀န္းနဲ႔ ပိုနီးစပ္ၾကတယ္၊ ဗိုလ္မႉး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ကိုယ္တိုင္ ရွယ္ယာေတြပါတယ္ ဆိုတာကို ေတာင္သူေတြ ေျပာျပခ်က္အရ က်ေနာ္တို႔ သိရွိရတယ္။
ဒီလို အေျခအေနမွာ လယ္မႈခင္းေတြ အျဖစ္နဲ႔ ဘယ္သူက ျပန္လည္ စိုက္ပ်ိဳးခြင့္ ရထိုက္တယ္၊ ဘယ္သူက ဆက္လက္ၿပီး လက္ေရာက္ ျပန္လည္ ရထိုက္တယ္ ဆိုတာမ်ဳိးေတြကို လယ္မႈခင္း အတြက္ လုိက္ပါ ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့ ေရွ႕ေန ေရွ႕ရပ္ေတြလည္း နယ္မွာ မရွိတဲ့ အတြက္ သူတို႔လယ္ကို သူတို႔ ျပန္စိုက္ရင္းနဲ႔ အခ်ဳပ္ေတြ၊ ေထာင္ေတြ၊ တရားရုံးေတြကို တက္ေနၾကရတယ္။
ေမး။ ။ ကိုဖုိးျဖဴ ကူညီတ့ဲအတြက္ ဘာေတြ ထိေရာက္မႈရွိလဲ၊ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရသလား။
ေျဖ။ ။ အရင္က နတ္ေမာက္က ေတာင္သူေတြအတြက္ ဧက ၅၀၀၀ ေက်ာ္ ေဆာင္ရြက္ေပးၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္ အခ်ဳပ္ထဲ က်သြားတယ္၊ တလအၾကာမွာပဲ ဒီဧက ၅၀၀၀ ေက်ာ္လုံး ျပန္ရသြားတယ္။
လုံးလုံး ေအာင္ျမင္မႈရတယ္လို႔ က်ေနာ္ မထင္ပါဘူး။ (ဇန္န၀ါရီလတုန္းက ရန္ကုန္တုိင္းမွာ) ေတာင္သူေတြ ၄၀၀ ၀န္းက်င္ ခ်ီတက္တယ္၊ အေရွ႕ပိုင္းခရိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရုံးမွာ လယ္ယာ မႈခင္းေတြတင္တယ္၊ ေတာင္သူေတြက ေတာင္းဆိုမႈေတြ လုပ္တယ္၊ ဧက ၁၀၀ ေက်ာ္ ျပန္ရတယ္၊ ဧက ၁၀၀ ေက်ာ္ကို အမိန္႔စာ ထုတ္ေပးတယ္၊ အဲဒီ ထုတ္ေပးတဲ့ အမိန္စာအတိုင္း တကယ္စိုက္ပ်ိဳးတဲ့ အခါက်ေတာ့လည္း ေဒသခံ အာဏာပိုင္ေတြက တားတယ္၊ အဆင့္ဆင့္ကို စာျပန္တင္ၿပီး လယ္ယာမႈခင္း ျပန္ဖြင့္ျပန္ေတာ့လည္း လက္ထိ လက္ေရာက္ ယေန႔အထိ စိုက္ပ်ိဳးခြင့္ မရဘူး။
ဒါေတြက ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ လယ္ယာ စိုက္ပ်ိဳးေရးနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ မူ၀ါဒ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွသာလွ်င္၊ ဥပေဒ ျပ႒ာန္းေပးမွသာလွ်င္ ေျပာင္းလဲႏိုင္မယ့္ အေျခအေနျဖစ္တယ္။
ေမး။ ။ ရန္ကုန္တိုင္းနဲ႔ ဧရာ၀တီတိုင္းမွာ ကိုဖိုးျဖဴ ေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့၊ အသိမ္းခံထားရတဲ့ လယ္ဧက ဘယ္ေလာက္ရွိလဲ။
ေျဖ။ ။ ရန္ကုန္တိုင္းမွာ အားလုံးေပါင္း ဧက တေသာင္း ေက်ာ္တယ္၊ ဧရာ၀တီတိုင္းမွာ ဧက ႏွစ္ေထာင္ ၀န္းက်င္ေလာက္ အတြက္ တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္။
ေမး။ ။ ဧက တေသာင္းေက်ာ္ သိမ္းတယ္ ဆိုတာ အေထာက္အထား ရွိလား။
ေျဖ။ ။ သူတို႔ေျမကေန လက္လြတ္ထြက္လာရတဲ့ ေတာင္သူေတြကေတာ့ အေကာင္းဆုံး သက္ေသပဲလို႔ ေျပာရမယ္ ထင္တယ္။ ၾကားထဲမွာ နာဂစ္လည္း ျဖစ္လိုက္တယ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မုန္တိုင္းလည္း ႀကဳံလိုက္ရတယ္။ လယ္ေတြကေနကို ထြက္ပါ၊ မထြက္ဘူး ဆိုရင္ တဲေတြကို ဖ်က္မယ္ ဆိုတဲ့ အမိန္႔စာမ်ိဳး ေရာက္လာတာေတြလည္း ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ တိုင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးက ေပးတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ၿမိဳ႕နယ္က ေပးတာလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ရပ္ကြက္ေက်းရြာကကို ဓားစာခံထား ၿပီးေတာ့ ရယကလုိ႔ ေခၚတဲ့ ဥကၠ႒ေတြကေန ထုတ္ေပးခဲ့တာမ်ိဳးေတြေတာ့ ရွိတယ္၊ အဲဒါလည္း တရြာ ႏွစ္ရြာပဲ ရွိတယ္။ က်န္တာေတြ အကုန္လုံးကေတာ့ ႏႈတ္မိန္႔နဲ႔ ေျပာတယ္။ ထြက္မလား၊ မထြက္ဘူးဆိုရင္ တဲေတြကို ဘိုဒူဇာနဲ႔ ထိုးပစ္မယ္ ဆိုၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္တယ္၊ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ေတာင္သူေတြ အားလုံးက ထြက္လာခဲ့ရတာပါ။
ေမး။ ။ ေတာင္သူေတြကုိ ကူညီတာ အႏၱ႐ာယ္ မရွိဘူးလား။
ေျဖ။ ။ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္ခင္တုန္းကေတာ့ ေတာင္သူေတြနဲ႔ က်ေနာ္ၾကားမွာ ေသြးခြဲတာမ်ိဳးေတြ၊ ေတာင္သူေတြကို တဖက္လွည့္နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္တာေတြေတာ့ ရွိတယ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီး ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သတင္း ယူတာမ်ိဳးပဲ ရွိတယ္၊ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ခရီးသြားရတာမ်ိဳး ျဖစ္လာေပမယ့္ ေရလုပ္သားေတြအတြက္ ဧရာ၀တီတိုင္းမွာ သြားလုပ္တုန္းကေတာ့ ဧည့္စာရင္းမရဘူး။
ေမး။ ။ ေရလုပ္သားေတြအတြက္ လုပ္ေပးခဲ့တာလည္း နည္းနည္းေျပာျပေပးပါ။
ေျဖ။ ။ ဖ်ာပုံက ရြာေပါင္း ၁၁ ရြာေလာက္မွာ (ျပီးခ့ဲတ့ဲမတ္လက တုိက္ခ့ဲတ့ဲ ပင္လယ္ျပင္) မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ေရလုပ္သားေတြ ေသဆုံးခဲ့ရတယ္၊ မိသားစုနဲ႔ တကြဲတျပားျဖစ္တယ္၊ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ေရလုပ္သားေတြကို လုပ္ခ လစာ မေပးဘူး၊ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ ခံစားရမယ့္ အလုပ္သမား လစာေတြ မေပးဘူး၊ ဒီအခါမွာ ေရလုပ္သားေတြ ဆင္းရဲ မြဲေတမႈႀကီးမားတဲ့ အတြက္ သူတို႔ အလုပ္သမား အခြင့္အေရးေတြ ေတာင္းဆိုဖို႔၊ အလုပ္သမား မႈခင္းေတြ တင္သြင္းဖို႔အတြက္ သြားတယ္၊ သူတို႔ရဲ႕ အလုပ္သမား မႈခင္းေတြကို မတင္ေပးခင္မွာ သူတို႔ ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို ပညာေပး ေဆြးေႏြးရတယ္၊ အဲဒီလို ဥပေဒပညာေပး ေဆြးေႏြးမႈေတြ ျပဳလုပ္ေတာ့ ညေနေစာင္းမွာ ရြာေတြကေန ေလွနဲ႔ မျပန္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ျဖစ္ခဲ့ရတယ္၊ အဲဒီအခါမွာ ဧည့္စာရင္း မေပးဘူး ဆိုၿပီး ဧည့္စာရင္း ပိတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မႈခင္းေတြကို ဆုံးခန္းတိုင္ေအာင္ တင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ မုဆိုးမ ၄၅ ေယာက္အတြက္ အမႈတခု တင္သြင္းေပးခဲ့တယ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ဘက္က ငါးေသာင္း ေထာက္ပံ့တယ္၊ ကုမၸဏီဘက္က တသိန္း ေထာက္ပံတယ္၊ တသိန္းခြဲပဲရတယ္။ လူတေယာက္ရဲ႕ တန္ဖိုးနဲ႔ ႏိႈင္းစာရင္၊ ေခတ္ကာလေပါက္ေစ်းနဲ႔ ႏႈိင္းစာမယ္ ဆိုရင္ အလုပ္ သမားတေယာက္ရဲ႕ စြန္႔စားရမႈ၊ နစ္နာရမႈက သိပ္မ်ားလြန္းတယ္။ နစ္နာ ဆုံးရႈံးမႈေတြ ေတြကို ကာမိႏိုင္ေအာင္ ဥပေဒ ျပ႒ာန္းေပးႏိုင္ျခင္း မရွိေသးဘူး။
ေမး။ ။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တုန္းက ကုိဖုိးျဖဴ ဘာေၾကာင့္ ေထာင္က်သြားတာလဲ။
ေျဖ။ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေမြးခဲ့တဲ့ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ ၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့ ရြာေတြ အေျချပဳထားၾကတဲ့ လယ္ေပါင္း ဧက ၅၀၀၀ ေက်ာ္ရွိတယ္၊ အဲဒီနားေလးမွာ စက္ရုံတရုံရွိ တယ္၊ အဲဒီစက္ရုံကေနၿပီးေတာ့ ကာကြယ္ေရး အေၾကာင္းျပၿပီးေတာ့ မလိုအပ္ဘဲနဲ႔ လယ္ေတြကို သိမ္းလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူတို႔က ျပန္ သီးစားခ်တယ္။ ေနာက္တခုက အဲဒီထဲကို ၀င္ခ်င္တယ္၊ ႏြားေက်ာင္းခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ပိုက္ဆံေပးရတယ္၊ ၾကက္ဆူပင္ေတြ အဓမၼ စိုက္ခိုင္းတယ္၊ အဲဒီမွာ မျပည့္မီတဲ့ အတြက္ လယ္ေတြ သိမ္းလိုက္တယ္။ ေတာင္သူေတြဟာ လယ္လက္မဲ့ေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္၊ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ကိုေဇာ္ေဌးဆိုတဲ့သူက ILO (ကမၻာ့အလုပ္သမားအဖဲြ႔ခ်ဳပ္) ကို တုိင္ၾကားတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အစိုးရလိွ်ဳ႕၀ွက္ခ်က္ ေပါက္ၾကားမႈ ဆိုၿပီးေတာ့ ကိုေဇာ္ေဌးကို တရားစြဲတယ္၊ က်ေနာ္က သူ႔အမႈကို လိုက္ေပးတယ္၊ ေတာင္သူေတြရဲ႕ လယ္သမား ကိစၥေတြအတြက္ ILO ကို ဆက္လက္ တိုင္ၾကားတယ္၊ လယ္မႈခင္းေတြကိုလည္း ဆက္လက္ တည္ေဆာက္တယ္၊ ဒီအခါမ်ိဳးမွာ အမႈလိုက္ေနတာကို ရပ္စဲသြားေစဖို႔အတြက္ က်ေနာ့္ကို ထိန္းသိမ္းလိုက္တယ္၊ အမႈတည္ေဆာက္လို႔ မရတဲ့ အခါမွာ က်ေနာ့္ ဒုိင္ယာရီကုိ လွန္တယ္၊ အဲဒီထဲမွာပါတဲ့ အမႈလိုက္ေပးတဲ့ က်ေနာ္ရဲ႕ ေရွ႕ေနအဖြဲ႔ဟာ မတရား အသင္းပါ ဆိုၿပီး အသင္းအဖြဲ႔ ဥပေဒအရ တရားစြဲတယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ က်ေနာ္ဟာ ေထာင္ ၄ ႏွစ္က်တယ္။ ILO က လာထုတ္ေပးတဲ့ အတြက္ ၁ ႏွစ္နဲ႔ ၂လ ေနၿပီး က်ေနာ့္ကို လြတ္ေပးလိုက္တာ။
ေမး။ ။ ဘာျဖစ္လို႔ လယ္သမားေတြ အေရး အတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးေနတာလဲ။
ေျဖ။ ။ လယ္သမားေတြ က်ေနာ့္ မ်က္စိေရွ႕မွာပဲ ငတ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဆာင္ရြက္ေပးေနတာပါ။
ေမး။ ။ ဒီလုိ အခ်ိန္ျပည့္ ေဆာင္ရြက္ေပးတ့ဲအတြက္ အိမ္က မိသားစုနဲ႔ေတာင္ ျပႆနာ တခ်ိဳ႕ရွိေနတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဒီလုိ အေျခအေနမွာ ဘာေၾကာင့္ လယ္သမားအေရး ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ လုပ္ေပးေနတာလဲ။
ေျဖ။ ။ အိမ္က မိသားစုကေတာ့ က်ေနာ့္ကို မဟာတန္းအထိ ေက်ာင္းထားေပးခဲ့တယ္၊ ေက်ာင္း ဆက္တက္ ေစခ်င္တယ္၊ ႏိုင္ငံျခား တကၠသိုလ္ကလည္း လက္ခံတယ္၊ က်ေနာ္လည္း ေက်ာင္းတက္ခ်င္ပါတယ္၊ သို႔ေသာ္လည္း က်ေနာ္ ေထာင္က ထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံတကာ ဥပေဒနဲ႔ မဟာတန္း ဒုတိယႏွစ္ ေက်ာင္းျပန္အပ္တဲ့အခါ ေက်ာင္း အထုတ္ခံရတယ္။
အဲဒီေတာ့ က်ေနာ့္ဘက္မွာ ေတာင္သူနဲ႔ အလုပ္သမားက အနီးစပ္ဆုံး ျမင္ေတြ႔ေနရတာ။ သူတို႔ကို ေပးတာ ကမ္းတာ လွဴတာတန္းတာ ေ၀တာငွတာ နဲ႔ေတာ့ သူတို႔ တရက္ ထမင္းစားရုံအျပင္ ဘာမွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္တယ္၊ သူတို႔ အလုပ္ လုပ္ေနသေရြ႕ အသက္ရွင္ေနသေရြ႕ သူတို႔ ရသင့္ ရထုိက္တဲ့ အခြင့္အေရးကို ရေစခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က ဒီကိစၥေတြမွာ ပူးေပါင္း ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဧရာဝတီ Sunday, 28 August 2011 11:38 အင္တာဗ်ဴး
ဒါေပမယ့္ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အဲဒီလို ဒုကၡေရာက္ႏိုင္တာေတြကို ဒီအထက္ပိုင္းက လူထုက မသိဘူး၊ နားမလည္ၾကဘူး။ စားဝတ္ေနေရး လံုးပန္းေနရေတာ့ အဲဒီေလာက္ထိ မေတြးႏုိင္ၾကဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ မီဒီယာကေန ဒါကို ေျပာရမယ္။ မီဒီယာ ဆိုတာက အထက္ပိုင္းမွာရွိတဲ့ ကာတြန္းဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ သူတို႔က တတ္ႏိုင္ သေလာက္ စည္းရံုးရမယ္။ ဒါႀကီးျဖစ္သြားရင္ ဘာျဖစ္လာႏုိင္တယ္ဆိုတာ လႈံ႔ေဆာ္ရမယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ အထက္ပိုင္းမွာ ဒါေလးေတြ ဗဟုသုတ ေျပာဖို႔ နည္းေနေသးတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲဒါကို တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေျပာတာေပါ့။ စားဝတ္ ေနေရး က်ပ္တည္း ေနေတာ့ ဗဟုသုတအရာမွာ အေတာ္အားနည္းတယ္။ သူတို႔မွာစိုးရိမ္စရာ ရွိေနတယ္ဆိုတာကို သေဘာမေပါက္ၾကဘူး။ ဒီေကာင္ႀကီးက အႏၱရာယ္ရွိတယ္၊ အထက္ပိုင္းကလူေတြအတြက္ ပိုၿပီး အႏၱရာယ္က နီးတယ္။ ဒါကို သူတို႔သိေအာင္ ေျပာရမယ္၊ စည္းရံုးရမယ္၊ ေရးသားရမယ္ေပါ့ဗ်ာ။
က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ျမစ္ဆံုဆည္ ေဆာက္ေနတဲ့ ေနရာကိုေတာ့ မေရာက္ဖူးေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ပညာရွင္ေတြ ေျပာေနတာေတြ ၾကားရတယ္၊ ဖတ္ရတယ္။ ဒီဧရာဝတီျမစ္ေဘးမွာ ေနေနတဲ့သူဆိုေတာ့ ၾကားတာနဲ႔တင္ ၾကက္သီးထတယ္။ ပံုမွန္အခ်ိန္ မိုးႀကီးတဲ့ ရာသီမွာေတာင္ ဒီေန႔ ျမစ္ႀကီးနားမွာ ေရႀကီးရင္၊ ေနာက္ေန႔ ကသာမွာ ေရႀကီးတာေလ။ ဒီေန႔ ဟိုမွာ ေရက်ရင္ ေနာက္ေန႔ ကသာမွာ ေရက်တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီ ေရေလွာင္ကန္ႀကီး တခုခုျဖစ္လို႔ ျမစ္ႀကီးနား ေရျမဳပ္ရင္ ေနာက္ေန႔ ကသာမွာ ေရျမဳပ္မွာပဲ။ ဒုကၡေရာက္ၾကဦးမယ္။